«Σήμερα τα Φώτα και οι φωτισμοί»!...

«Σήμερα τα Φώτα και οι φωτισμοί»!...
…Μακάρι να φωτιστούμε λίγο…
…και να καταλάβουμε, σήμερα που λήγουν οι «διακοπές των Χριστουγέννων», πως η περίοδος αυτή δεν είναι απλά και μόνο «διακοπές», μα έχει ένα βαθύτερο ουσιαστικό νόημα…
…που συνήθως το ξεχνάμε… το ξεχάσαμε… το χάσαμε… […και το νόημα… και το μυαλό μας… και την καρδιά μας…].

Προσωπικά νιώθω και πιστεύω [και φυσικά εννοείται πως δεν χρειάζεται να ασπασθείτε την άποψή μου, όπως κι εγώ, άλλωστε, δεν ασπάζομαι την άποψη της πλειονοψηφίας…] πως απ’ όσα γιορτάζουμε τις ημέρες αυτές, δηλαδή και από τα Χριστούγεννα και από την Πρωτοχρονιά, τα Φώτα (θα έπρεπε να) είναι η μεγαλύτερη γιορτή [Εγώ, πάντως, εσωτερικά, τα γιορτάζω περισσότερο!...] Απόψεις είναι αυτές…

Η Γέννηση... η γέννηση κάθε ανθρώπου είναι, αναμφίβολα, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό. Αλλά, κατά τη γνώμη μου πάντα, δεν είναι το κορυφαίο γεγονός. Γι’ αυτό και δεν θεωρώ τα γενέθλια ως την σπουδαιότερη ημέρα της ετήσιας προσωπικής πορείας [Ας μου επιτραπεί να επισημάνω ότι ο «θεσμός» του εορτασμού των γενεθλίων είναι, απ’ όσο γνωρίζω, πρόσφατος και μάλιστα ξενόφερτος, ενώ η ελληνική, αλλά και η ορθόδοξη χριστιανική παράδοση έδιδε και δίδει βάρος και σημασία στην ονομαστική εορτή…]
…Σημασία έχει όχι το να γεννηθείς, αλλά το να ανα-γεννηθείς …να φωτιστείς…
…Σημασία έχει όχι απλά και μόνο να ζεις, αλλά το να βιώνεις…
…Σημασία έχει όχι απλά και μόνο να επιβιώνεις, αλλά το να μην έχεις πεθάνει, πνευματικά, πολύ πριν την ώρα σου…

…Έγραφα, νωρίτερα, πως πιο σημαντικό γεγονός από την Γέννηση, από τη γέννησή μας, είναι η ανα-γέννησή μας, ο φωτισμός μας… Σας θυμίζω, διότι αναμφίβολα θα το ’χετε νιώσει κι εσείς, τις (όποιες και όσες…) φορές της ζωής σας νιώσατε και είπατε πως «σήμερα ένιωθα πως ξαναγεννήθηκα» ή «από σήμερα νιώθω άλλος ανθρωπος»!... [Προσπαθήστε να ξανα-βιώσετε τις στιγμές εκείνες!... Δεν ήταν… δεν είναι… οι πιο πολύτιμες στιγμές της ζωής σας;…] Θυμηθείτε, πάλι, τις στιγμές των μεγάλων ερώτων σας… […που εύχομαι ολόψυχα να τις βιώνετε ακόμα… και να τις βιώσετε και να τις ξαναβιώσετε στο μέλλον…] Μήπως [λέω… μήπως…] είχατε πει [και το εννοούσατε… από καρδιάς…]στο έτερόν σας ήμισυ: «Νιώθω πως άρχισα να ζω από τότε που σε γνώρισα»!...
…Κι εσείς, οι ερωτευμένοι με την γνώση και την μόρφωση ή, ακόμα ευρύτερα, με το Πνεύμα, εσείς οι εραστές της Αναζήτησης και της Σοφίας, οι καθημερινά ταπεινοί θεράποντες της φιλοσοφίας [αλλά και οι συνδαιτυμόνες καθηγητές των «συμποσίων» της φιλοσοφίας…], κι εσείς όλοι δεν ζήσατε στιγμές παρόμοιες; Κάτι που διαβάσατε σ’ ένα βιβλίο, μια ιδέα που σας ήρθε, μια σκέψη της στιγμής δεν «σας άλλαξε τη ζωή» και τον τρόπο που βλέπετε τη ζωή, τα πράγματα, τις καταστάσεις;… Δεν νιώσατε… «αναβαπτισμένοι», «λουσμένοι στο φως»;…

Με συντομία, για να μην σας κουράζω με φλυαρίες:
Σίγουρα η γέννησή μας, για τον καθένα, δεν είναι «ένας απλός σταθμός» στην προσωπική πορεία της ζωής. Μα ιδιαίτερα σημαντικοί είναι και οι σταθμοί του «ανεφοδιασμού» [εκεί που «ξεφορτώνουμε» τα άχρηστα και εφοδιαζόμαστε με τα σημαντικά – Ανάλογα με την εκάστοτε «φώτισή» μας παίρνουμε μαζί μας αυτά που θεωρούμε «αναγκαία» και «απαραίτητα»…]. Κάποια στιγμή έρχεται η στιγμή της «φώτισης», στιγμή – «σταθμός» για τη ζωή μας [Όχι υπό την έννοια πως είμαστε, πια, «σοφοί» ή «φωτισμένοι», μα πως αντιλαμβανόμαστε πού βρίσκεται το φώς… προς τα πού πρέπει να κινηθούμε… ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας… ποιο είναι το νόημα της ζωής μας… Τότε που αντιλαμβανόμαστε ποια φώτα προέρχονται από φάρους σωτήριους, για να μην ναυαγήσουμε, και ποια είναι σινιάλα ύπουλα μοχθηρών πειρατών, που εύχομαι και προσπαθούν να ναυαγήσουμε…] Και… πολύ αργότερα… έρχεται, για κάποιους ανθρώπους μόνο, κατά πως έχω ακούσει να διηγούνται οι παλαιότεροι, με πείρα, γνώση και σοφία… υπάρχει λοιπόν, όχι για όλους μας, μα για τους πιο «ψαγμένους», ένας σταθμός ξεχασμένος απ’ τους περισσότερους, που πρέπει να τον αναζητήσεις ιδιαίτερα για να τον βρεις… και λέγεται «Μεταμόρφωση»… [Εκεί φθάνεις μόνος σου… και λούζεσαι στο φως… που κάποτε απλώς είχες δεις… που είχες απλά αντιληφθεί την ύπαρξή σου…]. Μα ετούτος ο σταθμός, σας το είπα ήδη, σας το τόνισα [και θα σας ξαναπώ γι’ αυτόν, και περισσότερα ακόμα, μιαν άλλη φορά…] δεν είναι για όλους. Αντίθετα με τον επόμενο: «Καταληκτικός σταθμός» καθώς ανακοινώνουν τα μεγάφωνα… Θάνατος. «Παρακαλώ αποβιβασθείτε. Το ταξίδι σας, η ζωή σας, τελειώνει εδώ»… Τα φώτα του συρμού σβήνουν. Κι όμως, ο συρμός συνεχίζει…Κάποιοι υποψιάζονται πως μπορεί να έχει γίνει ήδη επέκταση της γραμμής… Κάποιοι το εύχονται και το ελπίζουν να υπάρχει τέτοια επέκταση της γραμμής, για να συνεχιστεί το ταξίδι… Κάποιοι έχουν δει «φως» στο τέλος του τούνελ και το γνωρίζουν [Οι φωτισμένοι μάλλον γνωρίζουν να σου περιγράψουν και τη συνέχεια αυτή…] Το όνομα της επέκτασης της γραμμής το ψιθυρίζουν ή το συζητούν όλοι: «Ανάσταση»! ή «Πάσχα» ή «Πέρασμα»!...

Αλλά… πολύ βιαστήκαμε… δεν συμφωνείτε; Ακόμα χαιρόμαστε το ταξίδι το τωρινό. Ζούμε τη στιγμή και την χαιρόμαστε. Ζούμε τη σημερινή ημέρα… Σ’ αυτόν τον σημερινό σταθμό…
…Και σε κάθε σταθμό, θυμίζω, υπάρχουν «κλειδιά», που καθορίζουν την περαιτέρω πορεία της τροχιάς μας. Με κλειδούχους, ευτυχώς, εμάς τους ίδιους… Αρκεί κάποιος ή κάτι να μας «φωτίσει» για το ποια πορεία ν’ ακολουθήσουμε….

-Νυχτωμένοι στρατοκόποι,
στα σκοτάδια που γυρνάτε,
σαν τι να ’ναι που ζητάτε;
[………………………..]
-Τι ζητάμε; Φως, διαβάτη;
Είν’ ο πόθος ο βαθύς
κάθε ανθρώπινης ψυχής.
Σαν ποιο ναν’ το μονοπάτι,
που στο Φως θε να μας φέρει;
Αχ! κανείς μας δεν το ξέρει.
[…………………………]
Ήταν φώτα, χίλια φώτα
μα δεν ήτανε το Φως…
[……………………….]»
Ολόκληρη την αγωνία, την αναζήτηση και την πρόταση του ποιητή για το Φως που, τελικά, αυτός επέλεξε, θα τη βρείτε, φίλοι μου, στο «αδελφό» ιστολόγιο [http://eaglestefanos.blogspot.com/2008/01/blog-post.html]. Εκεί, επίσης, θα σας πρότεινα να διαβάσετε το ποίημα με τίτλο «Οι άνθρωποι» [http://eaglestefanos.blogspot.com/2007/10/blog-post_2328.html] που προσωπικά με είχε συγκλονίσει και συγκινήσει ιδιαίτερα, όταν το είχα πρωτοδιαβάσει πριν από αρκετό καιρό. Δεν είναι επιβεβλημένο, φυσικά, να τα αποδεχθείτε και να τα ακολουθήσετε [Ούτε καν δεν τα διαβάζετε, αν θέλετε…] Έτσι κι αλλιώς απευθύνεται αποκλειστικά σε «αετούς» [«eagle» blogspot γαρ…] Δικαίωμά σας αναφαίρετο, να επιλέξετε κάτι άλλο. Και θα χαρώ πολύ να μου το προτείνετε κι εμένα!

Καλή μας Χρονιά!...
Καλή μας Φώτιση!...